瘗旅文

瘗旅文原文：

吾为尔歌，尔听之。歌曰：连峰际天兮，飞鸟不通。游子怀乡兮，莫知西东。莫知西东兮，维天则同。异域殊方兮，环海之中。达观随寓兮，奚必予宫。魂兮魂兮，无悲以恫。
尔诚恋兹五斗而来，则宜欣然就道，胡为乎吾昨望见尔容蹙然，盖不任其忧者？夫冲冒雾露，扳援崖壁，行万峰之顶，饥渴劳顿，筋骨疲惫，而又瘴疬侵其外，忧郁攻其中，其能以无死乎？吾固知尔之必死，然不谓若是其速，又不谓尔子尔仆亦遽然奄忽也！皆尔自取，谓之何哉！吾念尔三骨之无依而来瘗尔，乃使吾有无穷之怆也。
呜呼伤哉！繄何人？繄何人？吾龙场驿丞余姚王守仁也。吾与尔皆中土之产，吾不知尔郡邑，尔乌为乎来为兹山之鬼乎？古者重去其乡，游宦不逾千里。吾以窜逐而来此，宜也。尔亦何辜乎？闻尔官吏目耳，俸不能五斗，尔率妻子躬耕可有也。乌为乎以五斗而易尔七尺之躯？又不足，而益以尔子与仆乎？呜呼伤哉！
　　维正德四年秋月三日，有吏目云自京来者，不知其名氏，携一子一仆，将之任，过龙场，投宿土苗家。予从篱落间望见之，阴雨昏黑，欲就问讯北来事，不果。明早，遣人觇之，已行矣。
薄午，有人自蜈蚣坡来，云：“一老人死坡下，傍两人哭之哀。”予曰：“此必吏目死矣。伤哉！”薄暮，复有人来，云：“坡下死者二人，傍一人坐哭。”询其状，则其子又死矣。明日，复有人来，云：“见坡下积尸三焉。”则其仆又死矣。呜呼伤哉！
感君缠绵意，系在红罗襦
白鸟悠悠自去，汀洲外、无限蒹葭
社下烧钱鼓似雷，日斜扶得醉翁回
风力虽尚劲，然徒步则汗出浃背
微雨过，小荷翻榴花开欲然
念其暴骨无主，将二童子持畚、锸往瘗之，二童子有难色然。予曰：“嘻！吾与尔犹彼也！”二童闵然涕下，请往。就其傍山麓为三坎，埋之。又以只鸡、饭三盂，嗟吁涕洟而告之，曰：
呜呼伤哉！纵不尔瘗，幽崖之狐成群，阴壑之虺如车轮，亦必能葬尔于腹，不致久暴露尔。尔既已无知，然吾何能违心乎？自吾去父母乡国而来此，三年矣，历瘴毒而苟能自全，以吾未尝一日之戚戚也。今悲伤若此，是吾为尔者重，而自为者轻也。吾不宜复为尔悲矣。
又歌以慰之曰：与尔皆乡土之离兮，蛮之人言语不相知兮。性命不可期，吾苟死于兹兮，率尔子仆，来从予兮。吾与尔遨以嬉兮，骖紫彪而乘文螭兮，登望故乡而嘘唏兮。吾苟获生归兮，尔子尔仆，尚尔随兮，无以无侣为悲兮！道旁之冢累累兮，多中土之流离兮，相与呼啸而徘徊兮。餐风饮露，无尔饥兮。朝友麋鹿，暮猿与栖兮。尔安尔居兮，无为厉于兹墟兮！
盛年不重来，一日难再晨
一日官军收海服，驱牛驾车食牛肉，归来攸得牛两角
池塘生春草，园柳变鸣禽
淅淅西风淡淡烟，几点疏疏雨
至若穷阴凝闭，凛冽海隅，积雪没胫，坚冰在须

瘗旅文拼音解读：

wú wèi ěr gē，ěr tīng zhī。gē yuē：lián fēng jì tiān xī，fēi niǎo bù tōng。yóu zǐ huái xiāng xī，mò zhī xī dōng。mò zhī xī dōng xī，wéi tiān zé tóng。yì yù shū fāng xī，huán hǎi zhī zhōng。dá guān suí yù xī，xī bì yǔ gōng。hún xī hún xī，wú bēi yǐ dòng。
ěr chéng liàn zī wǔ dǒu ér lái，zé yí xīn rán jiù dào，hú wéi hū wú zuó wàng jiàn ěr róng cù rán，gài bù rèn qí yōu zhě？fū chōng mào wù lù，bān yuán yá bì，xíng wàn fēng zhī dǐng，jī kě láo dùn，jīn gǔ pí bèi，ér yòu zhàng lì qīn qí wài，yōu yù gōng qí zhōng，qí néng yǐ wú sǐ hū？wú gù zhī ěr zhī bì sǐ，rán bù wèi ruò shì qí sù，yòu bù wèi ěr zi ěr pū yì jù rán yǎn hū yě！jiē ěr zì qǔ，wèi zhī hé zāi！wú niàn ěr sān gǔ zhī wú yī ér lái yì ěr，nǎi shǐ wú yǒu wú qióng zhī chuàng yě。
wū hū shāng zāi！yī hé rén？yī hé rén？wú lóng chǎng yì chéng yú yáo wáng shǒu rén yě。wú yǔ ěr jiē zhōng tǔ zhī chǎn，wú bù zhī ěr jùn yì，ěr wū wèi hū lái wèi zī shān zhī guǐ hū？gǔ zhě zhòng qù qí xiāng，yóu huàn bù yú qiān lǐ。wú yǐ cuàn zhú ér lái cǐ，yí yě。ěr yì hé gū hū？wén ěr guān lì mù ěr，fèng bù néng wǔ dǒu，ěr lǜ qī zǐ gōng gēng kě yǒu yě。wū wèi hū yǐ wǔ dǒu ér yì ěr qī chǐ zhī qū？yòu bù zú，ér yì yǐ ěr zi yǔ pū hū？wū hū shāng zāi！
　　wéi zhèng dé sì nián qiū yuè sān rì，yǒu lì mù yún zì jīng lái zhě，bù zhī qí míng shì，xié yī zi yī pū，jiāng zhī rèn，guò lóng chǎng，tóu sù tǔ miáo jiā。yǔ cóng lí luò jiān wàng jiàn zhī，yīn yǔ hūn hēi，yù jiù wèn xùn běi lái shì，bù guǒ。míng zǎo，qiǎn rén chān zhī，yǐ xíng yǐ。
báo wǔ，yǒu rén zì wú gōng pō lái，yún：“yī lǎo rén sǐ pō xià，bàng liǎng rén kū zhī āi。”yǔ yuē：“cǐ bì lì mù sǐ yǐ。shāng zāi！”bó mù，fù yǒu rén lái，yún：“pō xià sǐ zhě èr rén，bàng yī rén zuò kū。”xún qí zhuàng，zé qí zi yòu sǐ yǐ。míng rì，fù yǒu rén lái，yún：“jiàn pō xià jī shī sān yān。”zé qí pū yòu sǐ yǐ。wū hū shāng zāi！
gǎn jūn chán mián yì，xì zài hóng luó rú
bái niǎo yōu yōu zì qù，tīng zhōu wài、wú xiàn jiān jiā
shè xià shāo qián gǔ shì léi，rì xié fú dé zuì wēng huí
fēng lì suī shàng jìn，rán tú bù zé hàn chū jiā bèi
wēi yǔ guò，xiǎo hé fān liú huā kāi yù rán
niàn qí bào gǔ wú zhǔ，jiāng èr tóng zǐ chí běn、chā wǎng yì zhī，èr tóng zǐ yǒu nán sè rán。yǔ yuē：“xī！wú yǔ ěr yóu bǐ yě！”èr tóng mǐn rán tì xià，qǐng wǎng。jiù qí bàng shān lù wèi sān kǎn，mái zhī。yòu yǐ zhī jī、fàn sān yú，jiē xū tì tì ér gào zhī，yuē：
wū hū shāng zāi！zòng bù ěr yì，yōu yá zhī hú chéng qún，yīn hè zhī huī rú chē lún，yì bì néng zàng ěr yú fù，bù zhì jiǔ bào lù ěr。ěr jì yǐ wú zhī，rán wú hé néng wéi xīn hū？zì wú qù fù mǔ xiāng guó ér lái cǐ，sān nián yǐ，lì zhàng dú ér gǒu néng zì quán，yǐ wú wèi cháng yī rì zhī qī qī yě。jīn bēi shāng ruò cǐ，shì wú wèi ěr zhě zhòng，ér zì wèi zhě qīng yě。wú bù yí fù wèi ěr bēi yǐ。
yòu gē yǐ wèi zhī yuē：yǔ ěr jiē xiāng tǔ zhī lí xī，mán zhī rén yán yǔ bù xiāng zhī xī。xìng mìng bù kě qī，wú gǒu sǐ yú zī xī，lǜ ěr zi pū，lái cóng yǔ xī。wú yǔ ěr áo yǐ xī xī，cān zǐ biāo ér chéng wén chī xī，dēng wàng gù xiāng ér xū xī xī。wú gǒu huò shēng guī xī，ěr zi ěr pū，shàng ěr suí xī，wú yǐ wú lǚ wèi bēi xī！dào páng zhī zhǒng lěi lěi xī，duō zhōng tǔ zhī liú lí xī，xiāng yǔ hū xiào ér pái huái xī。cān fēng yǐn lù，wú ěr jī xī。cháo yǒu mí lù，mù yuán yǔ qī xī。ěr ān ěr jū xī，wú wéi lì yú zī xū xī！
shèng nián bù chóng lái，yī rì nán zài chén
yī rì guān jūn shōu hǎi fú，qū niú jià chē shí niú ròu，guī lái yōu dé niú liǎng jiǎo
chí táng shēng chūn cǎo，yuán liǔ biàn míng qín
xī xī xī fēng dàn dàn yān，jǐ diǎn shū shū yǔ
zhì ruò qióng yīn níng bì，lǐn liè hǎi yú，jī xuě méi jìng，jiān bīng zài xū
※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

760年（上元元年）杜甫定居成都西郊草堂，在饱经离乱之后，开始有了安身的处所，诗人为此感到欣慰。春暖花开的时节，他独自沿江畔散步，情随景生，一连成诗七首。此为组诗之六。首句点明寻花
孟尝君被齐国驱逐出境又返回来。谭拾子到边境迎接他，对孟尝君说：“您恐怕对齐国的士大夫有所怨恨吧？”孟尝君说：“有的。”谭拾子说：“您想杀掉他们才感到满意吗？”孟尝君说：“是的。”谭
汉武帝的奶妈在宫外犯法，武帝想按律论罪以明法纪，奶妈向东方朔求救。东方朔说：“这件事不是用言辞就可以打动皇上的，你如果真的想免罪，只有在你向皇上辞别时，频频回头看皇上，但记住千
　　江海所以能够成为百川河流所汇往的地方，乃是由于它善于处在低下的地方，所以能够成为百川之王。因此，圣人要领导人民，必须用言辞对人民表示谦下，要想领导人民，必须把自己的利益放在
江淹早岁以一介寒士受知于宋建平王刘景素，景素爱好文学之士，江淹在南兖州做过景素的僚属，后淹因事系狱，自狱中上书，“景素览书，即日出之”（《南史》本传）。景素出镇荆州，江淹从之镇，其

相关赏析

文忠周郎皆为难得一遇的贤才，东坡以其自比，对其持激赏之意，无论是著文还是作诗，应如若同文忠周郎一般怀有真性情，此二人乃真正的性情中人。苏轼在《将至广州用过韵寄迈迨二子》也有言：“皇
豆卢革，父亲豆卢瓒，唐舒州刺史。豆卢为世代名族，唐末天下大乱，豆卢革迁家避祸来到中山，唐灭亡后，任王处直的掌书记。唐庄宗在魏州时，拟议建立唐国，而过去的唐公卿士大夫家族遭逢战乱丧亡
据宋人洪迈《夷坚志》记载：侯蒙其貌不扬，年长无成，屡屡被人讥笑。有轻薄少年画其形容于风筝上，侯蒙见之大笑，作《临江仙》词题其上。后一举登第官至宰相。假如有人把你的相貌绘于风筝之上，
裴十四，是一位超尘脱俗之士。他即将离别李白而西去，诗人作这首诗赠别。 “裴叔则”，即晋朝的裴楷，尝任中书令，人称裴令公，仪容儁伟，“时人以为玉人，见者曰：‘见裴叔则如玉山上行，光映
李商隐是唐代咏物诗的大家，他的咏物诗大多托物寓慨。这首诗表面写蝉，实际上是写自己。纪昀说：“前四句写蝉即自寓，后四句自写，仍归到蝉。隐显分合，章法可玩。”全诗层层深入，阐发主题。“

作者介绍

扈载 扈载，幽州安次（今河北廊坊）人。字仲熙。生于五代后 梁龙德二年（922），卒于五代后周显德四年（957）。五代后周 广顺二年（952）状元。授职校书郎，值史馆。后迁监察御史。